ร่างกายของคนเราและลึกลงไปถึงระดับเซลแล้วพบว่าจะมีการทำงานตลอดเวลา ที่เห็นได้ชัดที่สุดก็หัวใจของเราเอง
ซึ่งไม่ว่าเราจะหลับหรือตื่นหัวใจเราก็ยังคงเต้นอยู่ตลอดเวลา
สมองก็ทำงานคล้ายกับคอมพิวเตอร์ ในวันหนึ่งๆ ไม่รู้ว่าต้องทำงานไปกี่แสนกี่ล้านคำสั่งเพื่อให้กิจกรรมของเรา
สำเร็จลุล่วงไปได้ ท่านที่ใช้คอมพิวเตอร์อยู่คงรู้สึกเป็นอย่างดีว่าบางครั้งขณะที่ท่านทำงานอยู่คอมพิวเตอร์ก็เกิด
แฮงค์ขึ้นมาได้ฉันได้ สมองและร่างกายของเราก็เช่นเดียวกันหากมีการใช้งานอย่างหนัก หรืออย่างต่อเนื่องนาน
เข้าเราก็เกิดอาการน็อคขึ้นมาได้เช่นกัน หลายท่านก็คงเคยอยู่ในสภาพเช่นนี้บ้างไม่มากก็น้อย
การที่เราต้องฝืนหรือต้องสัมผัสกับสภาพเช่นนี้บ่อยๆ หรือเป็นเวลานาน จะมีผลให้ภูมิต้านทานของร่างกายลดลง
อาจเนื่องมาจากต้องทำงานเต็มที่ตลอดเวลาไปกับเราด้วย เปรียบได้เหมือนยามที่ต้องคอยระมัดระวังผู้บุกรุกอยู่
ตลอดเวลาทำให้เกิดการล้าหรือลดประสิทธิภาพลง สิ่งแปลกปลอมหรือเชื้อโรคมีทั้งชนิดที่แอบเข้ามาในร่างกาย
เราแล้วแฝงตัวหลบเจ้าระบบภูมิคุ้มกันอยู่อย่างเงียบๆ (เนื่องจากยังมีจำนวนหรือกำลังสู่ระบบภูมิต้านทานที่ปกติ
ไม่ได้ หรือสิ่งแปลกปลอมหรือเชื้อโรคที่อยู่ในสภาพแวดล้อม รอบๆตัวเราที่คอยพยายามบุกแทรกเข้ามาตลอด
เวลา ที่เดิมพวกนี้ทำอะไรเราไม่ได้เนื่องจากเมื่อเข้ามาในร่างกายก็จะถูกระบบภูมิคุ้มกันทำลายหมดก่อนที่จะมี
โอกาสทำให้ก่อปัญหาได้ (ดูเพิ่มในเรื่องภูมิต้านทานชีวิต) แต่เมื่อร่างกายและระบบภูมิคุ้มกันร่างกายอ่อนแอลง
เนื่องจากการนอน การพักผ่อนไม่เพียงพอก็เป็นนาทีทองที่เจ้าสิ่งแปลกปลอมทั้งหลายพากันออกมาพาเหรดใน
ตัวเรา ระบบภูมิคุ้มกันที่อ่อนล้าของเราก็ไม่สามารถกำจัดได้ทันต่อการแบ่งตัวเพิ่มจำนวนของเชื้อโรคร้าย และ
ระบบภูมิคุ้มกันทำงานได้ไม่เต็มที่ ปล่อยให้เซลผิดปกติหลุดลอยและขยายตัวต่อไปจนกลายเป็นเซลมะเร็ง
Thank:
http://www.student.chula.ac.th/~49370781/sleep.htm